Güzel anlarım Part I Alaska Frigolu mutluluk

Hep kötü şeyler yazdığımı fark ettim.
Halbuki iyi şeyler de oluyor.
En küçüğüyle başlıyorum.
Baş ağrısıyla kıvranıp, kendimi açlığın kollarına atmışken, alaska frigoooo sesiyle irkildim.
Sadece ben değil, sevgili de dondu kaldı.
TV'nin sesini kıstık. İkimizde duyduğumuz şeyden emin olmaya çalıştık.
Gerçekti.
Alaska Frigocuuu evin önünden geçiyordu.
O ona kadar hiç birşey yiyecek halim yoktu.
Ama alaska frigoydu bu. Bu fırsatı kaçıramazdım.
Kalkmış bizim evin önüne kadar gelmiş.
Geri çevirmek olmaz. Çıktık cama, 'kardeş bize iki tane dedik'.
Neyse geldi alaskalar, bi heyecanla açtım.
Sonra benim sevgili kocam, durdu ve bombayı patlattı; 'Ya içine ilaç katıp, bizi uyutacaklarsa!' Valla aynen böyle dedi.
Ben de kala kaldım bir süre, sonra 'yok canım' filan dedim ama, bi yandan da 'harbi olur mu olur diye' geçirdim içimden.
O düşünürken ben yemeğe başladım.
Fedakar insan, evinin erkeği, kalbimin sahibi, bizi korumak için yemedi alaskasını attı buzdolabına, 'ben de yarın yerim' dedi.
Onu da ben yiyeceğim bugün. Haaa haaaaaayt!