Yağmurlu bir gündü...

Melankolik olmanın neresi yanlış anlamıyorum. Oysa tam havası.
Hava tüm gün bulutluydu.
Az önce, sessiz sessiz çiseleyen yağmur, bir tür fırtınaya dönüştü.
Etrafı bir korku filmi havası kapladı.
Fırsat bu fırsat, ben de buğulu gözlerle, kalın su damlalarının çarptığı cama, gözümü diktim dışarıyı seyrediyorum.
Küçük damlalar önce uzun şeritlere dönüşüyor sonra küçük su birikintilerine...
Hal böyle olunca, akşam için tüm planlarım değişti birden.
Şimdi film ve popcorn zamanı.
Yaşasın. Bir günlüğüne kışı yaşayacağız.
Pardon mutlu değil, melankoliktim ben.
O zaman popcornu bırakıp, şarap kadehini alıyorum elime...
Film yerine de, belki, bilgisayardan yükselen içli bir şarkı eşlik eder ruh halime...
Aman ya,, vazgeçtim ben bu melankoli işinden. Zor geldi birden.
Üniversite yıllarında çok modaydı bu haller. Zaten öğrencilik yıllarımı böyle geçirdim.
Kalan yıllarımı film ve popcornlu bir fonda neşeyle geçirebilirim.
Bakalım ne seyredeceğiz.
Ben korku filmi diyorum ama yoğun bir direnişle karşılaşacağıma eminim.

Bu arada, şu halime bakacak olursak benden olsa olsa iyi bir 'dengesiz' olur heralde.

Fotoğraflar:
Flickr / by Tapio Hurme / by dear tori