Kafam dağınık.
Bir türlü toparlayamıyorum.
Bir kordinasyonsuzluk, bir bıkkınlık, bir kendinden geçme, yatıp uyuma hali!
Karar vermem gereken şeyler var.
Hain planlar kurmalıyım. Hayata geçiremeyeceğim kadar güzel olmalı bunlar.
İşte bu da beni İYİ bir insan yapıyor. Sadece planını yapıp, hayaliyle tatmin oluyorum. Ni-haa haaaa haaa....
Beni gerçekten tanıyan insanların yanında olmayı ÖZLEDİM.
Tüm huysuzluluğum bundan işte. Nerden geldim bu konuya bilmiyorum ama, hayatımın bir yılını daha böyle geçirirsem, ilerki yıllarda bir iletişim danışmanı olabilirim. Yakında yüz ve mimiklerden nefret, hırs, hınç, kıskançlık, tiksinme ve benzeri duyguları sadece bir bakışta anlayabilecek hale geleceğim. Bir nevi 'sen sus gözlerin konuşsun' hali!
Aslında çokça 'dilin GÜZEL söyler ama, ya GÖZLER' durumu...
Yakında herşey iyi olacak. Beni bu yanlız, -hadi popüler olayım ve patlatayım o kelimeyi- ISSIZ hallerimden kurtaracak yegane şey; hormonlarımın eski seyrine dönmesi olacak.
*****
Bir başka gerginlik sebebim; haftasonu gerçekleşecek düğün.
Kuzenim evleniyor.
Tüm aile bireylerini bir arada göreceğim. Çoğuyla aylardır görüşmüyorum.
Böyle durumlar beni geriyor işte.
- 'ayy şekerim kilo mu aldın?'
- 'hamile misin?' gibi sorular....
///
- 'bebek ne zaman, bak sıra sizin artık'
- 'gençsiniz, şimdi çalışacaksınız, para yapacaksınız' gibi tavsiyeler
///
- 'hiç aramıyorsunuz!?'
- 'bayramda da gelmediniz' gibi sitemler.
Dürüst olayım, beni en çok kasan şu kilo ve bebek muhabbeti oluyor.
Bu aralar böyle, en kısa zamanda eğlenceli ve renkLİ postlarımla aranızda olmayı umuyorum.
Sevgiyle kalın, daha doğrusu sevdiklerinizin yanında kalın. Bu derin mutsuzluk halinden çıkayım, hemen yanınızda olacağım.
Kayıtlar
