Yaz bitsin, kış gelsin.

'Hadi kalk, kalk. Gidelim. Ne duruyorsun' dedim.

Kendi kendime.

Sesli söylesem, heralde, iş arkadaşlarım kendilerini çaya ya da kahveye davet ettiğimi düşünürlerdi.

Oysa ben kısacık bir mola değil, asla bitmeyecek bir sefahat hayal ediyordum.

İşte yaz beni bu hale getiriyor.

Enerjik ama depresif oluyorum. Elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırıyorum.

O yüzden kış aylarında daha mutlu ve huzurluyum. Sıcacık evimden güzeli mi var. Takarım filmimi, müziğimi, bakarım keyfime...

Ama güneş parıl parılken, denizi hayal ederim. Kokusunu duyarım. Oraya git, buraya git. Dört dön nafile. Nereye kaçsam, ne yapsam?

Güzel mi güzel fikirler gelir aklıma. Hemen ardından pazartesi, tam saatinde, tam yerinde, bilgisayarımın karşısında olmam gerektiğini hatırlarım.

Masmavi denizin karışısında, kıyısında hatta içinde olmak, 'oooh hayat ne güzelmiş' demek istiyorum.

Kısacacı bir hafta tatil kesmedi beni. Kısmetse ikincisini yapalım diyorum.