Şu hayatta
canımı acıtan tek şey; ayağıma
batan çakıl taşları olsa...
Ya da canımı sıkan tek şey; üzerime yapışan kum olsa...
pöfleye pöffleye koşsam duşa, buz gibi suyla arınsam sonra...
Birilerine 'ergen muhabbeti' yapmayacağıma dair söz vermişsem bile,, artık tek suçlu İstanbul!
Bu kadar sıcak, bu kadar nemli, bu kadar beter olacak ne var sanki...
* Fotoğrafa aldanmayın. Size de sonbaharı çağrıştırmış olabilir.
Buz gibi su cam gibi bir görüntü veriyor... Sualtını izlemek hiç bu kadar kolay olmamıştı.
Kayıtlar
2 yorum:
bari adaya kaçabilseydik... iskeleden deli gibi atlayan çılgınlara bile razıyım:))
Ben de öyle:))
Yorum Gönder